Στις 16 Φεβρουαρίου 1923 εφαρμόστηκε στην χώρα μας το Νέο ή Γρηγοριανό(Ν.η.) ημερολόγιο, αντικαθιστώντας το Παλαιό ή Ιουλιανό ημερολόγιο(Π.η.). Η Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου του 1923 παλαιού ή ημερολογίου, ονομάστηκε Πέμπτη 1 Μαρτίου 1923 του Νέου ημερολογίου.
Έτσι δεν υπάρχει Έλληνας που να έχει γεννηθεί από 16 Φεβρουαρίου έως και 28 Φεβρουαρίου του1923 αφού πήγαμε δέκα τρεις ημέρες μπροστά, όσες και οι μέρες καθυστέρησης του μέχρι τότε Ιουλιανού ημερολογίου, για να έλθει η εαρινή ισημερία στην κανονική της θέση (21 Μαρτίου), που βρισκόταν το 325 μ. Χ.(Α΄ Οικουμενική σύνοδος).
Η εκκλησία της Ελλάδας δεν δέχθηκε την ρύθμιση αυτή, με αποτέλεσμα το 1923 να μην εορταστεί ταυτόχρονα ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και η Εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου: στις 25 Μαρτίου (Ν. η.), εορτάστηκε κανονικά η Εθνική εορτή, αλλά ο Ευαγγελισμός εορτάστηκε από την Εκκλησία στις 7 Απριλίου (Ν. η.), αφού τότε είχε 25 Μαρτίου το παλαιό ημερολόγιο το οποίο χρησιμοποιούσε!.
Μπροστά σε αυτή την αταξία, η οποία προκάλεσε τότε αλγεινή εντύπωση στο λαό μας, η Ελληνική εκκλησία, με την σύμφωνη γνώμη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αναγκάστηκε να δεχτεί το Ν. η. τον επόμενο χρόνο: η Κυριακή 10 Μαρτίου (Π. η.) 1924 ονομάστηκε Κυριακή 23 Μαρτίου 1924 (Ν. η.) και έτσι συγχρονίστηκε με την Ελληνική πολιτεία, αλλά... δεν δέχτηκε τον εορτασμό του Πάσχα με το νέο ημερολόγιο.