Το Ίδρυμα Gateway σχεδιάζει για την κατασκευή του πρώτου ξενοδοχείου στο Διάστημα στον κόσμο μέχρι το 2025, με σκοπό να δέχεται 100 τουρίστες την εβδομάδα.
Το ξενοδοχείο στο Διάστημα θα θυμίζει τροχό και θα έχει διάμετρο 190 μέτρα ενώ θα διαθέτει τεχνολογία τεχνητής βαρύτητας, η οποία θα επιτρέπει στους επισκέπτες να ζουν και κινούνται όπως στη Γη.
Μια μέρα ένας πλανόδιος μουσικός πορευόταν στο δρόμο του. Ήταν ένας απλός άνθρωπος. Όχι, όμως, κι η ζωή του. Παρ’ όλα αυτά, του ίδιου του άρεσε.
Τη μέρα εκείνη λοιπόν (ήταν ένα συννεφιασμένο πρωινό του φθινοπώρου), καθώς αναδυόταν μέσα από την ομίχλη ένα καμπαναριό, ο σκοπός που σιγοτραγουδούσε για να ελαφρύνει το βήμα του πνίγηκε, ξάφνου, στο λαιμό του. Λίγο πιο πέρα, στον αγρό, ένας ανθρωπάκος διπλωμένος κάτω από το ζυγό και το καμουτσίκι, τράβαγε το αλέτρι που κατηύθυνε το αφεντικό του. «Μα πώς είναι δυνατό να μεταχειρίζονται τους ανθρώπους σαν ζώα;» σκέφτηκε ο ταξιδιώτης, με οίκτο και οργή μαζί. Πέρασε μέσα από τα οργωμένα χωράφια κι έφτασε ως το υποζύγιο.
- Ντροπή σου! είπε σ’ αυτόν που βασάνιζε το σκλάβο. Ο άνθρωπος αυτός που βάζεις να σκοτώνεται στη δουλειά σαν γαϊδούρι δεν τολμά να σου πετάξει κατάμουτρα την αλήθεια. Θα το κάνω εγώ, λοιπόν, γι’ αυτόν. Η ψυχή σου είναι πέτρα. Το κεφάλι σου, έρημος δίχως φως. Δε σου ’μάθε κανείς πως είμαστε όλοι μας αδέρφια; Ληστή! Μαλλιαρέ παλιάνθρωπε! Λωποδύτη που έρχεσαι από άλλη εποχή! Εξευτελίζεις την ανθρώπινη αξιοπρέπεια! Χτύπησε το μπαστούνι του στον αέρα.
Το παρακάτω πρόβλημα αποδίδεται στον μαθηματικό D. Hilbert και το περιγράφει γλαφυρά, ο G. Gamow (1961) στο εξαιρετικό βιβλίο του με τίτλο: «One, Two, Three,...Infinity: Facts and speculations in science».
Ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ ένας ταξιδιώτης μπαίνει στο Ξενοδοχείο «Το Άπειρο». Το ξενοδοχείο αυτό διαθέτει μια απειρία δωματίων.
- Ατύχησες μεγάλε, aπαντάει ευγενέστατα ο ξενοδόχος, είμαστε γεμάτοι.
Ο ξενοδόχος προσθέτει:
- Περίμενε λίγο, έχω μια ιδέα που θα μου επιτρέψει να σε φιλοξενήσω.
Όταν όλοι οι ένοικοι του ξενοδοχείου ξυπνήσουν και μαζευτούν στο εντευκτήριο, θα παρακαλέσω τον καθένα να μετακομίσει στο δωμάτιο με νούμερο που βρίσκεται στην αμέσως επόμενη θέση από το δικό του νούμερο δωματίου.
Δηλαδή ο ένοικος του δωματίου 1 θα πάει στο δωμάτιο 2, αυτός του 2 θα πάει στο δωμάτιο 3, αυτός του 3 στο δωμάτιο 4, αυτός του ν στο δωμάτιο ν+1, κ.τ.λ. μέχρι το άπειρο.
Ορίστε η λύση, λέει ο ξενοδόχος δίνοντας στον επισκέπτη το κλειδί του δωματίου 1.
Την επόμενη νύχτα φτάνει στο ξενοδοχείο ένα λεωφορείο. Ένα ιδιαίτερο λεωφορείο που περιέχει έναν άπειρο αριθμό επιβατών. Αλλά το ξενοδοχείο «Το Άπειρο» ήταν ακόμη γεμάτο. Ο ξενοδόχος επιλύει αυτό το νέο πρόβλημα με τον εξής τρόπο:
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 181 επισκέπτες και κανένα μέλος
Η συγγραφή του βιβλίου έγινε λίγο πριν τα Χριστούγεννα στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου με τους τέσσερις κύριους αφηγητές, συγγραφείς Γκάμπριελ Ντεσούμπλ, Φλορίν Ιάρου, Ράζβαν Τούπα και Μάριους Τσίβου να καταστρώνουν το σχέδιο και να βρίσκουν τον τίτλο του έργου που είναι «Santa Claus & Co. Η πιο γρήγορη νουβέλα στον κόσμο».
Ο εκδοτικός οίκος «Art Publishing House», ο οποίος θα δημοσιεύσει το βιβλίο των 288 σελίδων -καρπό συλλογικής προσπάθειας 53 συγγραφέων- διεκδικεί μία θέση στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες με το επίτευγμα που δεν έχει προηγούμενο. «Το εγχείρημα σίγουρα θα μείνει στην ιστορία. Εργαστήκαμε με ενθουσιασμό, με ομαδικό πνεύμα και βάλαμε στην άκρη το εγώ για λίγες ώρες», υπογράμμισε ο Φλορίν Ιάρου.
Περισσότερα...Μες στην υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισιές,
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ΄ η παρέα πίναμ΄ εψές,
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
Σφιγγόταν ο ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής,
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους αν τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται!