Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες μελετώντας κάθε φορά τα νέα δεδομένα που προκύπτουν από τις παρατηρήσεις επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων προχωρούν σε υπολογισμούς και εκτιμήσεις για τον αριθμό αλλά και τα είδη των πλανητών τόσο στον γαλαξία μας όσο και σε ολόκληρο το Σύμπαν.
Ορισμένες εξ αυτών επικεντρώνονται στον αριθμό των πλανητών που έχουν μέγεθος και συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης, δηλαδή πλανητών που είναι δυνητικά φιλόξενοι για τη ζωή. Η τελευταία τέτοια μελέτη αναφέρει ότι μόνο στον γαλαξία μας υπάρχουν περίπου 9 δισεκατομμύρια φιλόξενοι πλανήτες.
Ομάδα αμερικανών αστρονόμων ανέλυσε δεδομένα από την αποστολή Kepler η οποία αναζητά πλανήτες στον γαλαξία μας. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler τα τελευταία τρία χρόνια έχει εντοπίσει τα ίχνη περίπου 3,5 χιλιάδων πλανητών. Μέχρι στιγμής έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη περίπου 150 εξ αυτών. Η πρώτη φάση της αποστολής Kepler έχει ολοκληρωθεί αλλά οι επιτελείς της NASA μελετούν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το τηλεσκόπιο και επεξεργάζονται νέα σχέδια αξιοποίησής του.
Τελικά τίποτε δεν μένει αιώνιο σε αυτό τον κόσμο, ούτε καν η «ιερή αγελάδα» της Χημείας, ο Περιοδικός Πίνακας των χημικών στοιχείων.
Όπως ανακοίνωσε η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC), προχώρησε σε μια νέα αναπροσαρμογή στο ατομικό βάρος 19 στοιχείων (μεταξύ των οποίων του χρυσού), μετά από νέες ακριβέστερες μετρήσεις και υπολογισμούς που έχουν κάνει οι επιστήμονες κατά τα τελευταία χρόνια.
Αναλυτικότερα, τα γνωστά και πιο άγνωστα στοιχεία που αλλάζουν ατομικό βάρος είναι τα εξής: μολυβδαίνιο, κάδμιο, σελήνιο, θόριο, βηρύλλιο, φθόριο, αργίλιο, φώσφορος, σκάνδιο, μαγγάνιο, κοβάλτιο, αρσενικό, ύττριο, νιόβιο, καίσιο, πρασεοδύμιο, χόλμιο, θούλιο και χρυσός.
Το ατομικό βάρος (όποιος δεν θυμάται από τα σχολικά χρόνια του!) είναι η μέση μάζα του ατόμου κάποιου στοιχείου μετρημένη σε μονάδες ατομικής μάζας και ισούται με τη μάζα σε γραμμάρια που περιέχει ένα mol ατόμων του ισοτόπου ή του στοιχείου. Το ατομικό βάρος προκύπτει από τον μέσο όρο των ατομικών βαρών των σταθερών ισοτόπων του εν λόγω στοιχείου (τα ισότοπα είναι άτομα του ίδιου στοιχείου με ίδιο αριθμό πρωτονίων αλλά διαφορετικό αριθμό νετρονίων).
Όσο μεγαλύτερη ποσότητα ενός ισοτόπου ανακαλύπτεται στη Γη, τόσο αυτό επηρεάζει το ατομικό βάρος του ίδιου στοιχείου. Έτσι, νέες καλύτερες μετρήσεις πάνω στα ισότοπα των στοιχείων, σύμφωνα με την IUPAC (που επιβλέπει τις αλλαγές από την ίδρυσή της το 1919), κατέστησαν αναγκαία την αλλαγή του ατομικού βάρους σε πολλά χημικά στοιχεία. Σε ορισμένα στοιχεία όπως το σελήνιο, είχε να υπάρξει τέτοια αλλαγή από το 1934, ενώ σε άλλα είχε γίνει πιο πρόσφατα.
Σε άλλα στοιχεία οι αλλαγές του ατομικού βάρους είναι μεγαλύτερες και σε άλλα πιο οριακές. Ακόμα, όμως και στην τελευταία περίπτωση, οι συνέπειες πρακτικά μπορεί να είναι αισθητές σε ερευνητικό επίπεδο, καθώς η γνώση των ατομικών μαζών είναι σημαντική για την κατανόηση των νόμων της φυσικής.
Η πρόοδος στη Φυσική είναι συνεχής τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς στις 4 Ιουλίου του 2012, η οποία επιβεβαίωσε τη θεωρία του Καθιερωμένου Προτύπου. Πέρα όμως από τις επιτυχίες, υπάρχουν ακόμη πολλά ανοιχτά προβλήματα, όπως η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια ή οι ιδιότητες των φευγαλέων νετρίνων, οι απαντήσεις των οποίων μπορεί να φέρουν μεγάλες ανακατατάξεις στην έως τώρα γνώσεις μας.
Στη Μινεσότα των Ηνωμένων Πολιτειών, σε ένα συνέδριο που οργανώθηκε από την Αμερικανική Εταιρία Φυσικής, συναντήθηκαν για εννέα μέρες 700 επιστήμονες από 100 πανεπιστήμια του κόσμου, προκειμένου να καθορίσουν τις κύριες κατευθύνσεις της έρευνας για τη φυσική του μέλλοντος.
Αστροφυσικοί σε ολόκληρο τον κόσμο βρίσκονται σε αναμονή για ένα φαινόμενο που συμβαίνει κάθε περίπου 11 χρόνια, όταν η δραστηριότητα του Ήλιου κορυφώνεται και το μαγνητικό πεδίο του αναποδογυρίζει, με τον βόρειο και τον νότιο πόλο να ανταλλάσσουν θέσεις.
Η αντιστροφή αναμένεται σε τρεις με τέσσερις μήνες, όταν το μητρικό μας άστρο θα βρίσκεται στο μέσο του λεγόμενου ηλιακού μέγιστου -το αποκορύφωμα στον 11ετή κύκλο αυξομείωσης της ηλιακής δραστηριότητας, κατά το οποίο φτάνει στο μέγιστο ο αριθμός των ηλιακών κηλίδων.
Οι πρώτοι αριθμοί, εκείνοι δηλαδή που διαιρούνται μόνο από το 1 και τον εαυτό τους, συνάρπαζαν πάντοτε τους μαθηματικούς. Με τα μυστήριά τους έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν οι πιο διάσημοι μαθηματικοί, όπως ο Ευκλείδης, ο Euler ή ο Gauss. Αποτελούν κλειδί για κάποια από τα πιο όμορφα θεωρήματα της θεωρίας αριθμών, έχουν όμως και πρακτική αξία σε επιστήμες όπως η κρυπτογραφία.
Ήταν μόλις πριν δύο μήνες, όταν ο Κινέζος μαθηματικός Yitang Zhang του πανεπιστημίου του New Hampshire των ΗΠΑ, ανακοίνωσε πως απέδειξε ότι υπάρχουν άπειρα ζευγάρια διαδοχικών πρώτων αριθμών με ένα κενό που δεν είναι μεγαλύτερο από περίπου 70 εκατομμύρια. Η σχετική του μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Annals of Mathematics τον περασμένο μήνα.
Η μελέτη του Zhang, πυροδότησε νέο κύκλο συζητήσεων ανάμεσα στους μαθηματικούς, για το κατά πόσο μπορεί να μειωθεί περαιτέρω αυτό το μικρότερο δυνατό κενό ανάμεσα σε δύο οποιουσδήποτε διαδοχικούς πρώτους αριθμούς. Η συζήτηση έχει συγκεντρωθεί αυτό τον καιρό γύρω από το blog του μαθηματικού Scott Morrison, του πανεπιστημίου της Αυστραλίας.
Μη μου τους κύκλους τάραττε, είπε ο Αρχιμήδης στον Ρωμαίο στρατιώτη, ο οποίος τον βρήκε στην παραλία την ώρα που μελετούσε κάποιο Γεωμετρικό πρόβλημα γράφοντας στην άμμο. Όμως ο στρατιώτης έβγαλε το σπαθί του και τον σκότωσε.
Αυτή του η φράση έμεινε στην ιστορία και την χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα όταν θέλουμε ευγενικά και εντυπωσιακά να ζητήσουμε από κάποιον να μας αφήσει να κάνουμε τη δουλειά μας χωρίς να μας ενοχλεί.
Η φράση αυτή ανήκει στην κατηγορία των Αρχαίων Γνωμικών και υπάρχουν πάρα πολλά ακόμα που ειπώθηκαν από αρχαίους Έλληνες, και όχι μόνο, μερικά από αυτά μπορείτε να διαβάσετε στη συνέχεια.