Επιστημονική ομάδα στις ΗΠΑ διαπίστωσε ότι ο λόγος για τον οποίο πολλοί δεν μπορούν να περιορίσουν την κατανάλωση ορισμένων τροφών είναι πολύ συγκεκριμένος και έχει να κάνει με την αίσθηση της ικανοποίησης που προκαλείται στον εγκέφαλο.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτό ισχύει για τροφές που έχουν υψηλό γλυκαιμικό δείκτη, όπως το ψωμί και οι τηγανητές πατάτες, η κατανάλωση των οποίων αυξάνει τη δραστηριότητα στην περιοχή του εγκεφάλου που έχει να κάνει με την ευχαρίστηση.
Όπως εξηγείται στην επιστημονική έκθεση, το γεγονός αυτό προκαλεί ένα είδος εθισμού, ανάλογο με εκείνον που προκαλείται στα άτομα που κάνουν χρήση ναρκωτικών, τα οποία παρουσιάζουν παρόμοια εγκεφαλική δραστηριότητα στην ίδια περιοχή.
Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι αυτό φυσικά αυξάνει τον κίνδυνο αύξησης του σωματικού βάρους, ενώ κάνει τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα για όσους θέλουν να αδυνατίσουν και κυρίως για τους παχύσαρκους.
Για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, οι ερευνητές τονίζουν ότι η κατανάλωση τροφών με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη πρέπει να περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο, κάτι που μπορεί να γίνει σταδιακά, ώστε η έλλειψή τους από τη διατροφή να μην γίνει απότομα αισθητή και η ποσότητά τους να μην αυξηθεί ξανά.
Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύονται στην Αμερικανική Επιθεώρηση Κλινικής Διατροφής.
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 2 επισκέπτες και κανένα μέλος
Ο Δίας στο γάμο του κάλεσε σε τσιμπούσι όλα τα ζωντανά. Μονάχα η χελώνα έλειψε και ο Δίας αγνοώντας την αιτία, τη ρώτησε την επόμενη μέρα γιατί δεν πήγε στο δείπνο. Και τότε αυτή του λέει: «Το καλύτερο σπίτι είναι για τον καθένα το δικό του». Και τότε, ο Δίας θυμωμένος μαζί της, την ανάγκασε να κουβαλάει το καλύβι της στην πλάτη της.
ΠΗΓΗ: Αισώπου Μύθοι
«Ο τόπος μας»
Ανεβήκαμε πάνω στο λόφο να δούμε τον τόπο μας - φτωχικά, μετρημένα χωράφια, πέτρες, λιόδεντρα. Αμπέλια τραβάν κατά τη θάλασσα. Δίπλα στ' αλέτρι καπνίζει μια μικρή φωτιά. Του παππουλή τα ρούχα τα σιάξαμε σκιάχτρο για τις κάργιες. Οι μέρες μας παίρνουν το δρόμο τους για λίγο ψωμί και μεγάλες λιακάδες. Κάτω απ' τις λεύκες φέγγει ένα ψάθινο καπέλο. Ο πετεινός στο φράχτη. Η αγελάδα στο κίτρινο.
Πώς έγινε και μ' ένα πέτρινο χέρι συγυρίσαμε το σπίτι μας και τη ζωή μας; Πάνω στ' ανώφλια είναι η καπνιά, χρόνο το χρόνο, απ' τα κεριά του Πάσχα - μικροί μικροί μαύροι σταυροί που χάραξαν οι πεθαμένοι γυρίζοντας απ' την Ανάσταση. Πολύ αγαπιέται αυτός ο τόπος με υπομονή και περηφάνεια. Κάθε νύχτα απ' το ξερό πηγάδι βγαίνουν τ' αγάλματα προσεχτικά κι ανεβαίνουν στα δέντρα.Γιάννης Ρίτσος